Poczucie winy

Wszystkie nasze krytyczne sądy o ludziach – z tymi najsurowszymi włącznie – są najwyraźniej sądami o nas samych. Odtwarzamy w umyśle każdy błąd, każdą porażkę czy każde wydarzenie, którego żałujemy. Szybko zaś zapominamy o chwilach miłości, uprzejmości, szlachetności i sukcesu.
Hołubienie w sobie poczucia winy, związanego z karygodnymi czynami jakie popełniliśmy w przeszłości, przynosi szkodę nam i innym. Uniemożliwia stawianie czoła teraźniejszości w sposób pozytywny. Obniża poczucie godności i wzmaga poczucie beznadziejności. Gdy tylko jakieś zdarzenie odejdzie w przeszłość, nic ani nikt go już nie przywróci. Można je albo utrwalić w pamięci albo sobie odpuścić.
W przeszłości robiliśmy to, na co nas było wtedy stać. Dziś stać nas już na więcej. Musimy skupić się na teraźniejszości. Musimy skupić się na tym, by unikać błędów, a jeśli już się pojawią – na natychmiastowym ich naprawieniu. Jeśli wyzwolimy się z pęt zadawnionego i bezużytecznego poczucia winy będziemy szybko kroczyli do przodu.

źródło: Wydawnictwo „Wilga” SA; Veronica Ray „Jak być sobą. Dobre życie bez uzależnień”